شبکه فیبر نوری چیست؟
شبکه فیبر نوری، شبکه‌ای است که مبتنی بر فیبر نوری و فناوری‌های مربوط به آن ایجاد شده است و کار می‌کند. هرچند امروزه نقش اصلی فیبر نوری گسترش شاهراه‌های ارتباطی بین‌المللی و بین‌قاره‌ای است، در شبکه‌های شهری و محلی نیز از آن استفاده می‌شود. از سویی نیاز کاربران جهان به اینترنت پرسرعت و باند پهن پیوسته رو به افزایش است. و از سوی دیگر، چون فیبر نوری از نظر پهنای باند، سرعت انتقال داده و اطمینان‌پذیری، بر اتصالات بی‌سیم و ماهواره‌ای برتری دارد، برای کسب‌وکارها و کاربران خانگی نیز جذاب است.
فیبر نوری در منازل
یکی از گونه‌های رو به رشد شبکه‌های فیبر نوری، ارتباط فیبری خانگی یا FTTH (مخفف Fiber to the Home) است که آن را FTTP (مخفف Fiber to the Premises) نیز می‌نامند. در شبکه FTTH یا FTTP، فیبر نوری از یک نقطه مرکزی مستقیما به ساختمان‌هایی نظیر خانه، آپارتمان و شرکت کشیده می‌شود تا کاربران به اینترنت پرسرعت دسترسی یابند. شبکه FTTH عمدتا پرسرعت‌تر از دیگر فناوری‌های فعلی است. سرعت انتقال داده در FTTH تا ۱۰۰ مگابیتبرثانیه، یعنی ۲۰ تا ۱۰۰ برابر سرعت مودم‌های کابلی یا DSL است. در اماکنی که از این زیرساخت پشتیبانی کنند، سرعت FTTH بیشتر هم می‌شود و می‌تواند به ۳۳۰ تا ۳۵۰ مگابیتبرثانیه برسد.
پیاده‌سازی FTTH در مقیاس وسیع پرهزینه است، چون نیازمند کابل‌کشی فیبر نوری است. به‌همین علت گاهی به‌جای FTTH از شبکه‌های FTTC (مخفف Fiber to the Curb/Cabinet) استفاده می‌شود. در شبکه FTTC کابل فیبر نوری نه تا خود ساختمان بلکه تا جعبه کابل در محوطه منازل و ساختمان‌ها کشیده می‌شود و از جعبه کابل تا خود ساختمان از کابل مسی بهره می‌برند. به عبارت دیگر، در شبکه FTTC بخشی از اتصال، مسی و بخش دیگر، فیبر نوری است. مسلما سرعت شبکه نیمه‌فیبری FTTC کمتر از شبکه تمام‌فیبری FTTH است اما باز در مقایسه با شبکه‌های تماما کابل مسی، سریع‌تر است.
